Serce to pompa pompująca krew do wszystkich zakamarków organizmu. Zbudowane jest z dwóch części pełniących odmienne funkcje:
Do prawej części serca wpływa krew żylna (na rysunkach oznaczana tradycyjnie kolorem niebieskim) pochodząca z całego organizmu. Prawa część serca pompuje tę krew do płuc, gdzie krew zostaje ona wzbogacona w tlen (utlenowana).
Do lewej części serca napływa bogata w tlen krew pochodząca z płuc (na rysunkach oznaczana kolorem czerwonym). Lewa część serca pompuje tę krew do tętnicy głównej zwanej aortą, która rozprowadza ją po całym organizmie.
W obu częściach serca znajduje się jama, do której wpływa krew (zwana przedsionkiem) i jama, z której wypływa krew (zwana komorą). Obie komory zbudowane są z grubej ściany mięśniowej (mięsień sercowy), która regularnie się kurczy (w tempie 60 do 70 skurczów na minutę w spoczynku), by pompować krew do różnych narządów. Przepływ krwi w tętnicach powoduje powstanie charakterystycznego zjawiska określanego mianem tętna. Przedsionki oddzielone są od komór zastawkami (prawy przedsionek od prawej komory zastawką trójdzielną, a lewy przedsionek od lewej komory zastawką mitralną), które działają jednokierunkowo – kiedy komora się kurczy wyrzucając krew do tętnicy, zastawka zapobiega cofaniu się krwi do przedsionka. Zastawki znajdują się również w ujściach komór (zastawka płucna w ujściu komory prawej i zastawka aortalna w ujściu komory lewej), które zapobiegają cofaniu się krwi podczas rozkurczu serca, który następuje po wyrzuceniu krwi z komór.
Aby mięsień sercowy mógł prawidłowo funkcjonować musi, jak każdy inny narząd, otrzymywać krew bogatą w tlen. Krew tę mięsień sercowy otrzymuje z tętnic wieńcowych, które odchodzą od początkowej części aorty kilka centymetrów od jej początku.
Kiedy serce pracuje normalnie, tętnice wieńcowe zapewniają prawidłowe ukrwienie mięśniowi sercowemu, dzięki czemu mięsień ten oraz zastawki funkcjonują prawidłowo.